انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
حرکت آب در سطح و زیر سطح خاک در آبیاری جویچهای یک در میان و مقایسه آن با آبیاری معمولی
1
13
FA
حامد
ابراهیمیان
استادیار گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران
ebrahimian@ut.ac.ir
عبدالمجید
لیاقت
. استاد گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران
aliaghat@ut.ac.ir
مسعود
پارسی نژاد
دانشیار گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران
فریبرز
عباسی
عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
مریم
نوابیان
استادیار گروه مهندسی آب، دانشگاه گیلان
آبیاری جویچهای یک در میان یک روش مدیریتی است که با هدف افزایش کارآیی مصرف آب بعنوان گزینه مدیریتی برای مقابله با مشکل کمآبی در اراضی کشاورزی به کار برده میشود. هدف از این تحقیق، بررسی ویژگیهای جریان آب در آبیاری جویچهای یک در میان به منظور شناخت بهتر این روش آبیاری و مقایسه آن با روش آبیاری جویچهای معمولی میباشد. در این راستا مطالعات مزرعهای برای شناخت حرکت آب در آبیاری جویچهای یک در میان ثابت و متغیر و آبیاری جویچهای معمولی در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران انجام شد. مقایسهها براساس سه نوبت آبیاری انجام شد. نتایج نشان داد زمان پیشروی در سه روش آبیاری تفاوت چندانی نداشت ولی زمان پسروی در آبیاری جویچهای یک در میان کمتر از حالت معمولی بدست آمد. نفوذپذیری خاک در جویچههای یک در میان بیشتر از جویچههای معمولی بود که منجر به تلفات کمتر رواناب در جویچههای یک در میان شد. راندمان کاربرد در سه نوبت آبیاری برای رژیمهای معمولی، یک در میان ثابت و یک در میان متغیر به ترتیب در محدوده 2/56-3/33، 8/71-8/58 و 0/77-7/60 حاصل شد. نفوذپذیری خاک در جویچههای یک در میان به دلیل نشت جانبی زیاد در آبیاریهای بعدی تغییر نکرد در حالی که در جویچههای معمولی روند کاهشی نفوذ مشاهده گردید. آبیاری جویچهای معمولی دارای رطوبت خاک بیشتری نسبت به دو روش آبیاری جویچهای یک در میان بود. مقدار رطوبت خاک در آبیاری جویچهای یک در میان متغیر کمی بیشتر از این مقدار در آبیاری جویچهای یک در میان ثابت مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که با تغییر ساده روش آبیاری جویچهای معمولی، هزینه اجرای آبیاری و مصرف آب کاهش مییابد و عملکرد سیستم آبیاری را میتوان به میزان قابل توجهی ارتقا بخشید.
: آبیاری جویچهای یک در میان,راندمان,رطوبت خاک,رواناب,نفوذپذیری
https://www.waterjournal.ir/article_70687.html
https://www.waterjournal.ir/article_70687_eccd0421908eaa28e0a772de00d3e04b.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
تاثیر بافت خاک بر دقت روش انعکاسسنجی حوزه زمانی در برآورد رطوبت خاک
14
23
FA
مجتبی
کشاورزی حسن آباد
کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه تبریز،
m.keshavarz6@gmail.com
امیر حسین
ناظمی
دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
علی
اشرف صدرلدینی
استاد، گروه خاک شناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمدرضا
نیشابوری
دانشیار، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی، تهران، ایران
ابوالفضل
ناصری
احمد
فاخری فرد
رطوبت موجود در خاک به عنوان یکی از فاکتورهای مهم مدیریتی در کشاورزی، با استفاده از روش<sub></sub>های مستقیم و غیرمستقیم برآورد میشود. یکی از جدیدترین و سریع<sub></sub>ترین روش<sub></sub>های غیرمستقیم که اندازه<sub></sub>گیری ثابت دیالکتریک خاک با توجه به سرعت انتشار امواج الکترومغناطیسی در آن، اساس این روش است، روش انعکاس سنجی حوزه زمانی (<strong>TDR</strong>) است. در این میان روابط تجربی متعددی بین ثابت دیالکتریک دستگاه و رطوبت حجمی منتشر شده که این معادلات بدون در نظر گرفتن تمامی خصوصیات خاک هستند. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر بافت خاک بر روی دقت اندازه<sub></sub>گیری رطوبت حجمی توسط دستگاه <strong>TDR</strong> است. آزمایش بر روی پنج نوع بافت (شنی، لوم شنی، لومی، لوم شنی رسی و لوم رسی) در سه تکرار و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. به منظور ارزیابی و واسنجی نتایج حاصل از دستگاه <strong>TDR</strong>، رطوبت خاک به روش وزنی نیز اندازه<sub></sub>گیری شد. همچنین با استفاده از مقادیر تخمین زده شده ثابت دیالکتریک توسط دستگاه <strong>TDR</strong>، مدل<sub></sub>های تاپ و همکاران (1980) و ترکیبی با مقادیر رطوبت<strong>TDR</strong> مقایسه شد. نتایج نشان داد که دقت مقادیر رطوبت حجمی بدست آمده از دستگاه <strong>TDR</strong>، با سنگین شدن بافت خاک کاهش می<sub></sub>یابد، بطوریکه میزان درصد خطای نسبی (<strong>RE</strong>) در بافت<sub></sub>های شنی، لوم شنی، لومی، لومشنی رسی و لومرسی بترتیب برابر با 07/4، 9/8، 03/8، 13/9 و 4/11 بوده است. مقایسه رطوبت در مدل<sub></sub>ها نشان داد که در کلیه بافت<sub></sub>ها مدل تاپ و همکاران (1980) بیشترین ضریب همبستگی را با رطوبت <strong>TDR</strong> داشته و همچنین دقت مدل تاپ بیشتر از مدل ترکیبی است. در نهایت، روابط واسنجی شده<sub></sub>ای با ضریب همبستگی بالا بین رطوبت اندازهگیری شده به روش وزنی و <strong>TDR</strong> ارائه شد.<br />
انعکاس سنجی حوزه زمانی,ثابت دیالکتریک,رطوبت خاک,مدل ترکیبی,TDR
https://www.waterjournal.ir/article_70693.html
https://www.waterjournal.ir/article_70693_1782bd6e31be7f79abb4870c897f895f.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
تأثیر کمآبیاری بر عملکرد، اجزای عملکرد و بهرهوری آب رقم T.215 سویا
24
34
FA
جاسم
امینیفر
دانشآموخته کارشناسی ارشد زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان
jaminifar@yahoo.com
غلامرضا
محسنآبادی
استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان
محمدحسن
بیگلویی
دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان
حبیبا...
سمیع زاده
به منظور بررسی اثرات کمآبیاری بر عملکرد، اجزای عملکرد و بهرهوری آب رقم T.215 سویا، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال 1388 اجرا گردید. تیمار آبیاری شامل چهار سطح بود که در پتانسیلهای رطوبتی 35-30 (I<sub>1</sub>)، 55-50 (I<sub>2</sub>) و 75-70 (I<sub>3</sub>) سانتیبار خاک (سطوح پتانسیل رطوبتی با استفاده از تانسیومتر مشخص شد) آبیاری انجام شد و یک سطح بدون آبیاری (I<sub>4</sub>) بود. صفتهای مورد بررسی شامل عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، فاصلة اولین غلاف از سطح زمین، تعداد گره ساقه، طول غلاف و درصد روغن و پروتئین دانه بود. همچنین در این آزمایش شاخصهای مختلف بهرهوری آب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با کاهش مقدار آب مصرفی از عملکرد دانه به طور معنیداری کاسته شد (تنش کمبود آب با کاهش اجزای عملکرد، عملکرد سویا را کاهش داد). بیشترین عملکرد دانه در تیمار I<sub>1</sub>و کمترین آن در تیمار I<sub>4</sub> به دست آمد، همچنین این دو تیمار به ترتیب بیشترین و کمترین بهرهوری آب را نیز نشان دادند. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش، آبیاری بر اساس پتانسیل رطوبتی 35-30 سانتیبار خاک بهترین رژیم آبیاری از لحاظ عملکرد و بهرهوری آب تشخیص داده شد. همچنین تجزیه همبستگی صفتهای اندازهگیری شده نشان داد که صفت تعداد غلاف در بوته دارای بیشترین ضریب همبستگی مثبت و معنیدار (<sup>**</sup>985/0=r) با عملکرد دانه بود. نتایج رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که این صفت (تعداد غلاف در بوته) مهمترین جزء در تعیین عملکرد دانه بوده و بیشترین درصد تغییرات عملکرد را توجیه کرد.
اجزای عملکرد,بهرهوری آب,سویا,عملکرد,کمآبیاری
https://www.waterjournal.ir/article_70694.html
https://www.waterjournal.ir/article_70694_719970812d31f304348418cb4d9fbaad.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
برآورد رسوبدهی سالانه رودخانهها با استفاده از روش"نسبتها
35
46
FA
حسین
صمدی بروجنی
استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد و رئیس مرکز تحقیقات منابع آب، شهرکرد
samadi153@yahoo.com
محمد
زمانیان
آبیاری و زهکشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
mohammad.zamaniyan@gmail.com
فرشته
حسین پور
مهندسی آب، دانشگاه شهرکرد،
hoseinpoor_fereshteh@yahoo.com
برآورد رسوبدهی رودخانه به دلیل پیچیدگیهای آن یکی از مواردی است که در بررسیهای هیدرولوژیکی مورد توجه خاص محققان است. در یک رودخانه که فقط در برخی از روزهای ماه دارای آمار رسوب میباشد، برآورد رسوبدهی غالباً از طریق روش منحنی سنجه رسوب انجام میگیرد. در این مطالعه به منظور برآورد دقیقتر بار رسوب رودخانهها، روش جدیدی به نام روش نسبت دبی به رسوب معرفی میشود. این روش بر پایه توسعه منحنی تداوم تغییرات غلظت رسوب از روی دادههای غلظت رسوب (که در برخی از روزهای ماه موجود میباشد)، استوار است. در این روش غلظت بار معلق بین دو اندازهگیری متوالی، براساس نسبت غلظت رسوب به دبی جریان در این دو اندازهگیری، بازسازی میشود. در این تحقیق، روش نسبتها برای برآورد رسوب رودخانه دز به عنوان یک مطالعه موردی به کار گرفته شد. همچنین میزان رسوب ورودی به مخزن سد دز از طریق روش سنجه رسوب USBR نیز برآورد گردید. مقایسه نتایج با دادههای به دست آمده از عملیات هیدروگرافی مخزن سد دز نشان داد که درصد خطای روش نسبتها در تخمین بار سالانه رسوب ورودی به سد، 5/8 درصد بود حال آن که این مقدار برای روش سنجه رسوب USBR برابر 27 درصد به دست آمد. این نتیجه بیانگر این است که روش توصیه شده در این تحقیق میتواند به عنوان یک روش خوب برای برآورد رسوبدهی رودخانهها در حوضههای دارای آمار مورد توجه باشد.
رسوبدهی,رودخانه دز,منحنی سنجه
https://www.waterjournal.ir/article_70698.html
https://www.waterjournal.ir/article_70698_3a0f9710519100798e7ac6eee7cb2ce0.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
بررسی فرونشست دشت مهیار جنوبی با استفاده از روش تداخل سنجی راداری
47
57
FA
رضا
صالحی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زمین شناسی ، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
esf.salehi@yahoo.com
محمد
غفوری
ghafoori@um.ac.ir
غلامرضا
لشکریپور
0000000182674866
استاد، گروه زمین شناسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
lashkaripour@um.ac.ir
مریم
دهقانی
4 دکتری سنجش از دور، گروه مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی شیراز
dehghani_rsgsi@yahoo.com
پدیده فرونشست زمین در دهههای اخیر معضلات زیادی را برای زمینهای کشاورزی، مناطق مسکونی، جادهها و کانالهای آبرسانی در برخی از دشتهای استان اصفهان بوجود آورده است. دشت مهیار جنوبی واقع در 50 کیلومتری جنوبشرق اصفهان یکی از این مناطق میباشد. در سالهای اخیر برداشت بیرویه از منابع آب زیرزمینی این دشت رشد چشمگیری داشته و طبق آمار و اطلاعات موجود بیشترین برداشت از منابع آب زیرزمینی این دشت در بخش کشاورزی صورت میگیرد. به طوریکه میزان برداشت آب از 8/58 میلیون متر مکعب توسط 217 حلقه چاه در سال 1369 به 5/85 میلیون متر مکعب از 446 حلقه چاه در سال 1388 رسیده است. پیامدهای این افت سطح آب زیرزمینی منجر به فرونشست زمین و ایجاد ترک و شکافها در قسمتهایی از دشت شده است. افت سطح ایستابی و به دنبال آن افزایش تنش مؤثر دلیل اصلی فرونشست دشت مهیار جنوبی میباشد. در این تحقیق به منظور تعیین محدوده تحت تأثیر و نهایتاً برآورد میزان فرونشست از روش تداخل سنجی راداری به عنوان روشی قابل اطمینان برای اندازه گیری تغییرات سطح زمین با دقت بسیار بالا، پوشش وسیع و قدرت تفکیک مکانی بالا استفاده گردید. بیشینه نرخ فرونشست با استفاده از تصاویر راداری ماهواره ENVISAT در بازه زمانی 2006-2003، 2/8 سانتیمتر در سال محاسبه گردید. از نتایج حاصل از آنالیز سری زمانی مشخص گردید که سطح زمین در محدوده خطر در نتیجه افت سطح ایستابی با سرعت ثابت در حال افت میباشد.
آبهای زیرزمینی,تداخل سنجی راداری,دشت مهیار جنوبی,فرونشست
https://www.waterjournal.ir/article_70699.html
https://www.waterjournal.ir/article_70699_3b5511d51e4c0f5b5931c276ec700080.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
برآورد ضریب گیاهی و تبخیر – تعرق گندم رقم گاسکوژن در مشهد با استفاده از روش تراز انرژی
58
68
FA
مریم
قائمی بایگی
دانشجو دکتری هواشناسی کشاورزی
mary_ghaemi@yahoo.com
محمود
رائینی سرجاز
دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمد
موسوی بایگی
دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد
mousavi500@yahoo.com
افزایش بهرهوری آب یکی از راهکارهای مدیریت مصرف آب در بخش کشاورزی و افزایش بازده مصرف آن میباشد. برای بهبود بهرهوری مصرف آب در شبکههای آبیاری، تعیین دقیق نیازآبی گیاهان و برآورد دقیق مقدار تبخیر- تعرق امری ضروری است، که به کمک آن میتوان مدیریت مصرف آب در کشاورزی را بهبود بخشید. این پژوهش به منظور تعیین نیاز آبی و ضرایب گیاهی گندم زمستانه رقم گاسکوژن در ایستگاه تبخیرسنجی دانشگاه فردوسی مشهد در آبان ماه 1389 درون سه لایسیمتر انجام پذیرفت. در کل دوره رشد آب کافی در اختیار گیاه قرار گرفته و میزان پتانسیل آب در خاک همواره در حد ظرفیت زراعی بود. دادههای لازم برای اندازهگیری تبخیر و تعرق از روش تراز انرژی در تمام مراحل فنولوژی گیاهی در بازههای زمانی یک ساعته از اول آبان تا نیمه خرداد با بهرهگیری از دستگاه تراز انرژی (مدل 5200- DIK) برداشت شد. بر اساس نتایج به دست آمده نیاز آبی گندم رقم در دوره رشد به روش تراز انرژی و لایسیمتری به ترتیب 5/536 و 5/544 میلیمتر برآورد گردید. نیاز آبی گیاه مرجع به وسیله لایسیمتر نیز 5/865 میلی متر به دست آمد. میانگین ضرایب گیاهی گندم برای مراحل چهارگانهی رشد 3/0، 8/0، 14/1 و 4/0 برآورد شد.
تبخیر – تعرق,تراز انرژی,ضریب گیاهی,گندم,لایسیمتر,نیاز آبی
https://www.waterjournal.ir/article_70702.html
https://www.waterjournal.ir/article_70702_d2f8e4c379e687a5020ea705e581d844.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
بررسی تأثیر کودآبیاری بر گرفتگی سه نوع قطرهچکان در سیستم آبیاری قطرهای
69
85
FA
فاطمه
گنجی
کارشناس ارشد آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
حلیمه
پیری
گروه مهندسی آب، دانشگاه، زابل، ایران
h_piri2880@yahoo.com
سعید
برومند نسب
استاد، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران، اهواز
boroomandsaeed@yahoo.com
در این تحقیق اثر کودآبیاری بر گرفتگی قطرهچکانها و عملکرد سیستم آبیاری قطرهای مورد بررسی قرار گرفت. طرح در قالب بلوکهای تصادفی انجام شد که متغیرها عبارت بودند از: سه تیمار کود (اوره 46% ازت) شامل تیمار F<sub>0</sub> بدون استفاده از کود، دو تیمار F<sub>1</sub> و F<sub>2</sub> به ترتیب با غلظتهای 5 0/0 گرم بر لیتر و 8 0/0 گرم بر لیتر و سه نوع قطره چکان (طولانیمسیر رویخطی و دو نوع طولانیمسیر داخلخطی). قطرهچکانها برای جلوگیری از ذکر نام شرکتهای سازنده، با کدهای A، B و C نامگذاری گردیدند. جهت بررسی میزان گرفتگی قطرهچکانها درصد کاهش دبی، راندمان یکنواختی پخش، ضریب یکنواختی کریستیانسن و ضریب تغییرات دبی محاسبه گردید. برای تیمار F<sub>0</sub> (شاهد) درصد کاهش دبی برای قطرهچکانهای A، B و C بترتیب معادل 9/17، 2/20 و 38/11درصد، برای تیمار F<sub>1</sub> کودآبیاری درصد کاهش دبی برای قطرهچکانهای A، B و C بترتیب معادل 8/22، 48/26 و 14/17 درصد و برای تیمار F<sub>2</sub> کودآبیاری درصد کاهش دبی برای قطرهچکانهای A، B و C بترتیب معادل 25/25، 67/33 و 16/19درصد در اتمام دوره آزمایش بدست آمد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کود آبیاری میزان گرفتگی قطره چکانها افزایش و راندمان یکنواختی پخش و ضریب یکنواختی کریستیان سن کاهش مییابد. قطرهچکانهای B با کمترین مقدار دبی بیشترین میزان گرفتگی را به خود اختصاص داد. همچنین باافزایش غلظت کودآبیاری، ضریب تغییرات دبی قطرهچکان ها افزایش یافت که این تغییرات برای هرسه نوع قطره چکان متفاوت بود. از لحاظ آماری نیز میتوان گفت افزایش غلظت کودآبیاری اثر معنا داری روی دبی قطرهچکانها و ضریب تغییرات دبی داشت
آبیاری قطرهای,گرفتگی قطره چکان,ضریب تغییرات دبی,یکنواختی
https://www.waterjournal.ir/article_70709.html
https://www.waterjournal.ir/article_70709_1fbce93b294ce7897a6ff4b2062e5677.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
اثر سرریز بر دبی دریچه، در مدل ترکیبی سرریز- دریچه استوانهای
86
95
FA
محمد
قره گزلو
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری
gharagezlu_mohamad@yahoo.com
محسن
مسعودیان
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری،
masoudian@sanru.ac.ir
برنهارد
هابر
گروه عمران دانشگاه بوخوم، آلمان
bernhard.haber@hs-bochum.de
علی اکبر صالحی
نیشابوری
گروه سازههای هیدرولیکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
salehi@modares.ac.ir
مشکلات تهنشینی رسوب در پشت سرریز و تجمع مواد معلق در ورودی دریچه را میتوان با استفاده از مدل ترکیبی سرریز- دریچه کاهش داد به طوری که مواد معلق از روی سرریز و مواد قابل تهنشین شدن از زیر دریچه عبور نماید. به علت تاثیر جریان ریزشی از سرریز بر دبی عبوری از دریچه، روند تغییرات ضریب دبی دریچه با پارامترهای هیدرولیکی و هندسی موثر بر آن، در مدل ترکیبی و استفاده جداگانه، متفاوت خواهد بود. بررسی این اثر در سرریز- دریچه استوانهای به دلیل چسبیدن تیغه آب عبوری از سرریز به بدنه سازه دارای اهمیت است. دراین تحقیق به بررسی آزمایشگاهی اثر سرریز روی ضریب دبی دریچه استوانهای پرداخته شده است. برای این منظور دبی دریچه به ازای عمق آب بالادست در دو حالت با سریز و بدون سریز اندازهگیری و نتایج آن تحلیل شده است. آزمایشات در کانالی افقی به طول 10، عرض 6/0 و ارتفاع 7/0 متر انجام شده است. نتایج نشان داد با افزیش هردو پارامتر بیبعد و ، ضریب دبی دریچه در حالتی که به تنهایی مورد استفاده قرار میگیرد، افزیش یافته ولی در مدل ترکیبی با افزایش این پارامترها، ضریب دبی دریچه کاهش مییابد که این کاهش نسبت به حالت استفاده جداگانه دریچه در حدود 1- 25 درصد میباشد. همچنین در یک ثابت، با افزایش ارتفاع دریچه، تاثیر جریان عبوری از سرریز بر کاهش میزان دبی عبوری از دریچه کاهش مییابد.
استوانهای,دریچه,سرریز,ضریب دبی
https://www.waterjournal.ir/article_70786.html
https://www.waterjournal.ir/article_70786_dbe462041eb1fdfa21a325e18b4e46ff.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
بررسی و مقایسه کارایی چهار نمایه خشکسالی هواشناسی در مدیریت خطر خشکسالیهای استان سیستان و بلوچستان
96
114
FA
حلیمه
پیری
گروه مهندسی آب، دانشگاه، زابل، ایران
h_piri2880@yahoo.com
وحید
راهداری
گروه محیط زیست، دانشگاه زابل، زابل، ایران
سعیده
ملکی
گروه محیط زیست، دانشگاه زابل، ایران
مطالعه وضعیت خشکسالی در نواحی مختلف در تدوین طرحهای مقابله با خشکسالی و مدیریت خطر آن از اهمیت زیادی برخوردار است. بارندگی یکی از مهمترین متغیرهایی است که از آن در تعریف خشکسالی استفاده میشود. نمایههای مختلفی بر پایه بارش برای ارزیابی خشکسالی ارائه شده است. بررسی حالات وقوع همزمان طبقات هر نمایه معین خشکسالی میتواند معیار مناسبی برای ارزیابی تطابق نمایهها باشد. هدف از این تحقیق بررسی کارایی نمایههای خشکسالی در استان سیستان و بلوچستان و انتخاب مناسبترین نمایه میباشد. برای دستیابی به این هدف، با استفاده از دادههای سالانه بارش از سال 1360 تا سال 1389 و با استفاده از شاخص درصد از نرمال (PN)، دهکهای بارندگی (DPI)، بارش استاندارد (SPI)، ناهنجاریهای بارش (RAI) در هفت ایستگاه هواشناسی استان سیستان و بلوچستان خشکسالی مورد بررسی قرار گرفته و پهنهبندی گردید. جهت انتخاب مناسبترین نمایه از ضریب همبستگی اسپرمن بین شاخص خشکسالی و تغییرات بارندگی در دوره آماری مورد مطالعه استفاده گردید. نتایج نشان داد، در شهرهای زهک، زابل، ایرانشهر و چابهار شاخص PN با ضریب همبستگی یک، در شهرهای زاهدان و سراوان شاخص RAI با ضریب 84/0 و 99/0 و در خاش شاخص SPI با ضریب همبستگی یک توانستهاند خشکسالی شدید و بسیار شدید را نسبت به دیگر شاخصها بهتر نشان دهند. در ارزیابی روابط همبستگی نمایههای زوج شده PN-RAI، PN-SPI و SPI-RAI در اکثر ایستگاهها در سطح اطمینان (01/0p<) از همبستگی بالایی نسبت به یکدیگر برخوردارند.
استان سیستان و بلوچستان,پهنهبندی,خشکسالی,نمایههای خشکسالی (RAI,PN,DPI,SPI)
https://www.waterjournal.ir/article_70794.html
https://www.waterjournal.ir/article_70794_27ed42fad27b67c9c76c5b059fc11323.pdf
انجمن مهندسی آبیاری و آب ایران
نشریه علمی پژوهشی مهندسی آبیاری و آب ایران
2251-7359
3
3
2013
05
22
اندازهگیری و برآورد تراز سطح ایستابی و میزان تخلیه زهکشی در جریان غیر ماندگار
115
125
FA
جواد
جعفری
ستاد گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
j.jafari88@ms.tabrizu.ac.ir
امیرحسین
ناظمی
استاد گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
ahnazemi@yahoo.com
علی
اشرف صدرالدینی
استاد گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی
alisadraddini@yahoo.com
علی
افروزی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه
a.afruzi@yahoo.com
پیشبینی تراز سطح ایستابی و میزان تخلیه سیستم زهکشی یکی از مسائل بسیار مهم در زمینه مهندسی زهکشی میباشد. در پیشبینی تراز سطح ایستابی ومیزان تخلیه زهکشی در جریان غیر ماندگار آب عمدتاً از سه مدل کراجنهوف وان دلور - ماسلند، دوزو - هلینگا و گلور - دام استفاده میشود. برای مقایسه توانایی این مدلها، یک آزمایش با استفاده از مدل فیزیکی آزمایشگاهی انجام شد. دادههای آزمایشگاهی برای شرایط بار ایستابی ثابت و متغیر و با توجه به شرایط مرزی هر کدام از مدلها برداشته شد. نتایج تطابق خوبی را با دادههای مشاهداتی نشان داد. در حالت سطح ایستابی خیزان دو مدل کراجنهوف وان دلور - ماسلند و دوزو - هلینگا میزان تخلیه زهکشها را کمتر و تراز سطح ایستابی را بیشتر از دادههای مشاهداتی تخمین زدند، همچنین پیشبینیهای مدل کراجنهوف وان دلور – ماسلند بهتر از مدل دوزو - هلینگا بود. برای حالت سطح ایستابی خیزان پیشبینی مدل دوزو - هلینگا نزدیک به واقعیت به دست آمد. دقت پیشبینی هر سه مدل با گذشت زمان کاسته شد و با نزدیک شدن به زمان انتهایی آزمایش به یکدیگر همگرا شدند.
پیشبینی,تخلیه زهکشها,تراز سطح ایستابی,دوزو - هلینگا,زهکشی غیر ماندگار,کراجنهوف وان دلور - ماسلند,گلور - دام
https://www.waterjournal.ir/article_70798.html
https://www.waterjournal.ir/article_70798_744fc1e07dab29e0ffd92ec775b0edec.pdf